Tafraout - Assa - Taliouine

Wczoraj rano rozpoczęliśmy ostatni etap na południe, oddalający nas jeszcze od domu. Droga z Tafraout przebiega pomiędzy wielkimi skałami o dziwnych formach.

Góry, ładnie wyprofilowane zakręty, mały ruch. Za Igherm jest jeszcze puściej.

Na południe od Tiznit rzadko docierają turyści. Na lunch zatrzymaliśmy się w niewielkim miasteczku przed Guelmim.

Do Assa można było dojechać asfaltem. Żeby jednak wypełnić sobie dzień ciekawym zajęciem, skręciliśmy na południe w pustynię dokładając zapewne ze 100 km. Szlak przyjęliśmy z pomocnej książki Chrisa Scotta Morocco Overland. Okazuje się jednak, że nawet uaktualnione wydanie nie nadążyło za zmianami. Coraz to nowe odcinki są asfaltowane.

Na szczęście dróg terenowych też pozostało sporo. Mieliśmy wczoraj przedsmak szlaku do Tan Tan, najbardziej na południe i zachód wysuniętego miasta Maroko. W tym roku nie wystarczy czasu, aby tam pojechać.

Na południe od Assa.

Przy wjeździe do miasta czajniczek do herbaty ze szklanczkami, a przy placu głównym oczywiście pomnik naszego druha - wielbłąda.

Z przyjemnością wracamy do Assa także ze względu na Tagmat, odrestaurowany fragment Ksaru Assa.

Wyjątkową osobą, która odbudowała ten fragment opuszczonego miasta, mieszka tu z córkami i udostępnia turystom (nielicznym tutaj) jest Ahmed. Sześć lat temu zupełnie przypadkowo trafiliśmy do tego niezwykłego miejsca. Ahmed rozpoznał mnie od razu. Bardzo serdeczne powitanie.

Tym razem nocowaliśmy w pokoju na parterze. Był nawet prysznic. Ale pokój na pietrze jest nadal najpiękniejszy.

Żegnamy Ahmeda i Tagmat. Do następnego razu, insh’Allah. Droga do Tata jest długa dość nudna. Głęboka rezerwa benzyny może być dobrym urozmaiceniem. Naprawdę nie sądziłem, że nie będzie w Akka stacji benzynowej. Na szczęście Tomka motocykl ze swoim 36-litrowym zbiornikiem może służyć za cysternę. Punkt dla BMW.

Obiad w Tata.

Po zjechaniu z „pustynnej autostrady” droga zrobiła się ciekawsza.

Nocujemy w hotelu Safran w Taliouine, tu gdzie trzy dni temu.